Mike is servicemonteur

Als 15-jarige zat Mike van Raaij op het vmbo en wilde hij naar de havo om daarna fysiotherapeut te worden. De havo was het niet voor hem, waarna hij overstapte naar mbo-voedingsmiddelentechnologie en de opleiding Fysisch en Chemisch Analist volgde.

Via een vakantiebaantje kwam Mike van Raaij bij GREEFA terecht. ‘Techniek bleek veel leuker te zijn, dan ik had verwacht. Als 15-jarige dacht ik dat het dom en simpel werk was. Nu, als 29-jarige weet ik dat techniek heel afwisselend en interessant werk is. Ik zou niet anders meer willen.’

Familiebedrijf GREEFA is in 1940 opgericht en groeide uit tot een bedrijf dat naar 48 landen ter wereld sorteer- en verpakkingsmachines exporteert en waar 210 mensen werken. Mike van Raaij begon op de afdeling logistiek bij GREEFA. Hij verstuurde onderdelen, maakte douanepapieren in orde en maakte pakketten met onderdelen klaar voor monteurs. ‘Ik ben wel eens met de monteurs mee geweest. Dat was heel leuk, dus toen ik de mogelijkheid kreeg leerling-servicemonteur te worden, heb ik die kans meteen gegrepen.’

De buitendienst is nooit saai, vindt de servicemonteur. ‘De ene keer kom je in een lege hal waar een hele sorteerlijn moet worden opgebouwd, de volgende keer ben je bij een kleiner fruitbedrijf om een machine te onderhouden.’

Opleiding Mechatronica

Zodra de opleiding Mechatronica in Food op de Fruit Tech Campus in Geldermalsen van start gaat, is Mike van Raaij één van de eerste studenten. ‘Het fijne van deze BBL-opleiding is dat studenten er een week lang les hebben en dan weer een aantal weken niet’, legt Jobbien Mol, van GREEFA Human Resources uit. ‘Voor een servicemonteur die regelmatig in het buitenland is, is het niet handig als je elke week een dag naar school moet.’

Nick is elektromonteur

Nick de Keijzer (21) is elektromonteur en volgde als BBL’er de opleiding Mechatronica, niveau 3, terwijl hij bij GREEFA werkte. Ook hij kijkt uit naar de nieuwe opleiding, want hij wil graag niveau 4 gaan doen. ‘Vanaf mijn dertiende had ik al vakantiebaantjes bij GREEFA. Ik ging ook wel eens met mijn vader mee, die hier in het magazijn werkt’, vertelt Nick de Keijzer met een glimlach.

Wat Nick de Keijzer interessant vindt, is dat je vanaf ontwerptekeningen een sorteer- of verpakkingslijn helemaal opbouwt. ‘Je begint met een lege werkvloer en je ziet de machine als het ware groeien.’

Het samen met een collega opbouwen en bekabelen van een 3D-Dumper noemt Nick de Keijzer één van zijn mooiste klussen tot nu toe. ‘Dat is een grote grijper, die in de hoogte over een stalen constructie beweegt en kisten van 300 kilo appels kan optillen. En die kisten vervolgens in het waterbad van de sorteermachine leegmaakt. 3D wil zeggen dat de grijper niet alleen omhoog en omlaag beweegt, maar ook van links naar rechts én van voor naar achter.’

Jezelf updaten

Techniek is nooit eentonig, benadrukt Nick de Keijzer. ‘Je krijgt steeds met nieuwe techniek te maken. En je leert hier van elkaar, van de mensen met wie je werkt.’ Mike van Raaij knikt: ‘Je moet jezelf continu updaten. En het oude niet vergeten, want die machines staan ook nog bij klanten.’

Als servicemonteur werkte hij onder meer in Nieuw-Zeeland, Australië en Canada. Bij een klant in Australië ging het om een appelsorteerlijn van zes sporen naast elkaar en vijftig waterkanalen van elk twintig meter lang. ‘Zo’n lijn bouw je op met een team en dan ga je de machine instellen en testen. Ik ben nog steeds verbaasd dat computers data zo snel kunnen verwerken. Er zitten camera’s op de sorteerlijnen, die honderdtachtig foto’s per vrucht maken. En dat van vijftien vruchten per seconde op tien sporen.’

Sorteren op verschillende kenmerken

Bij het sorteerproces kunnen vruchten gecontroleerd worden op heel veel verschillende kenmerken, verklaart Jobbien Mol. ‘Het gewicht wordt gemeten, zodat duidelijk is hoe groot de vrucht is. De interne kwaliteit wordt gecontroleerd op onder meer het suikerpercentage en om te zien of het klokhuis soms rot is. De buitenkant van de vrucht wordt gescand en we kunnen de hardheid van de vrucht meten.’

‘Dat laatste is bijvoorbeeld belangrijk als er kiwi’s gesorteerd moeten worden. De harde kiwi’s gaan naar de supermarkten, de zachte kiwi’s komen in de yoghurt terecht.’