
Engineering: bouw op afstand bestuurbare auto
Studenten op Rijn IJssel werken, naast de gewone lesstof, aan projecten waarbij ze de geleerde stof in praktijk brengen. In leerjaar één en twee bouwen ze bijvoorbeeld aan een op afstand bestuurbare auto, vlaaiensnijder of een 3D-printer. Een project duurt tien weken en moet een werkend product opleveren.
Docent Muharrem Silav: ‘We behandelen dat als een echt project, compleet met een planning op papier en werkvoorbereiding. Natuurlijk laten we de leerlingen ook vrij in hun werk, bijvoorbeeld in het bepalen van de kap, die de auto krijgt. Dan zie je dus van alles; van een Golf tot een tank.
Dit jaar hebben we voor het eerst een parcours uitgezet en een racewedstrijd gehouden. Het is belangrijk dat jongeren iets maken dat echt werkt. Dat geeft hen een doel en brengt het onderwijs tot leven.’
Na vier leerjaren hebben mbo’ers een solide basis gelegd voor hun toekomst. De een stroomt door naar het hbo en de ander gaat bijvoorbeeld in het werkveld meebouwen aan speciale machines.
Harde techniek uit het zicht
Techniek is minder zichtbaar geworden voor jongeren, denkt Muharrem Silav. Volgens hem leven we steeds meer in een wegwerpmaatschappij, waarin we dingen niet meer repareren, maar liever meteen nieuw aanschaffen. Dat zorgt ervoor dat jongeren niet meer als vanzelf kleine technische klusjes zien, laat staan doen.
Daarbij komt dat het vmbo leerlingen langer algemeen opleidt, waardoor ze met minder technische basiskennis en een minder duidelijk toekomstperspectief op het mbo belanden.
‘Vroeger was er de LTS, daar kwam je bijvoorbeeld als metselaar of elektrotechnicus vandaan en dan ging je op die weg verder in het mbo’, legt Muharrem Silav uit. ‘Nu moeten we in het mbo de basis nog leggen, jongeren hebben vaak geen vastomlijnd idee van wat ze willen.’
Nieuwste technieken
Op het Rijn IJssel proberen ze aansprekend te onderwijzen door de nieuwste technieken uit het bedrijfsleven zo goed mogelijk binnen te halen of na te bootsen. Leerlingen moeten zelf iets van hun technische opleiding willen maken.
Het is volgens Muharrem Silav aan docenten en stagebegeleiders om het vlammetje bij de jongeren aan te wakkeren. Dat vraagt tijd en inzet. ‘Als je dat als stagebedrijf niet wilt bieden, kun je ook niet verwachten dat er straks tiptop personeel je onderneming instroomt’, vindt Muharrem Silav.
‘We moeten aan de voorkant investeren in de jongeren, als we straks goede technici op de markt willen hebben. En ja, ik investeer ook steeds in mezelf. Vorig jaar heb ik nog drie cursussen afgerond. En ik bezoek bedrijven om inspiratie voor lessen en projecten op te doen.’
Breed toekomstperspectief
Leerlingen van Muharrem Silav komen onder meer terecht bij diverse bedrijven waar ze meedraaien in de productiestraat, onderhoud plegen aan machines of besturingskasten maken. Bij Duflex bijvoorbeeld, een bedrijf in Elst, waar ze specialistische machines en productiesystemen op maat maken voor heel veel verschillende branches. Anderen stromen door naar hbo technische bedrijfskunde, werktuigbouw of mechatronica. Genoeg mogelijkheden dus voor een interessante toekomst!