Karen Leever, docent geotechniek aan de hogeschool, begeleidt de studenten Land- en Watermanagement op dit zeer brede werkveld. ‘Onze studenten werken in heel Nederland mee aan projecten die onder meer de waterveiligheid bevorderen. Recente voorbeelden van al uitgevoerde afstudeeropdrachten zijn onderzoeken naar graverij door bevers in dijken of het gebruik van gebiedseigen grond bij dijkversterkingen.’

Studenten worden opgeleid om te kunnen adviseren over ‘samen met de natuur’, maar ook om met andere stakeholders, tot een oplossing te komen. ‘Want een dijk bouwen is meer dan alleen een grote berg klei of basaltblokken neerleggen. Als je langs de grote wateren bijvoorbeeld dijken ontwerpt waar ook zand in verwerkt wordt, heeft de natuur ook een plek en kan die zich dus blijven ontwikkelen. Dat vinden we heel belangrijk.’

Bouwen met de natuur

Karen Leever vervolgt: ‘Bij de Afsluitdijk wordt met die gedachte een speciale vismigratierivier aangelegd, waardoor de vis de overgang van zout naar zoet water geleidelijk kan maken en in leven blijft. Veel mensen kennen ook het project Ruimte voor de Rivier. Dat is niet alleen bij Lent, Nijmegen gerealiseerd, maar ook op zo’n dertig andere plaatsen in Nederland. Overal heeft de rivier nu in de breedte de ruimte gekregen, waardoor overstromingen steeds minder kunnen voorkomen en bovendien ruimte is ontstaan voor onder meer natuurontwikkeling.’

Projectmanagers

Daarnaast is de afstemming met de overige stakeholders in zo’n project belangrijk. In willekeurige volgorde zijn dat de natuur, de industrie, de bewoners, de scheepvaart en de recreatiesector. Zeker in grote herinrichtingsprojecten van het rivierengebied, zoals dat bij Nijmegen. Leever: ‘We leiden onze studenten op tot projectmanagers, die deze complexe projecten goed aankunnen. Juist door hun brede kennis op het gebied van water, landschap, ecologie en techniek.’

Bedrijfsleven staat te springen

Het bedrijfsleven staat te springen om deze studenten, vertelt Leever. ‘Waterschappen, adviesbureaus, aannemers die in opdracht van waterschappen werken; allemaal hebben ze een tekort aan mensen met deze kennis. En die behoefte groeit. De wereld wordt immers steeds complexer: de gevolgen van bebouwing en bewoning worden steeds groter. Na de watersnoodramp in 1953 is Nederland zich echt bewust geworden van het belang om de waterveiligheid prioriteit nummer een te geven. De Land- en Watermanagementopleidingen, die er nu zijn, spelen daar diep op in.’